Little Known Facts About نیلینگ.
Little Known Facts About نیلینگ.
Blog Article
در کنار تمامی مزیت‌های گفته شده، نیلینگ می‌تواند معایبی نیز داشته باشد که مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر هستند:
اگر در محل اجرای نیلینگ موانع مختلفی مانند تأسیسات شهری و غیره وجود داشته باشد طول عمق گمانه‌ها و شیب آن‌ها نمی‌تواند به صورت آزادانه اجرا شود
همان‌طور که گفتیم، سیستم‌های نیلینگ یا میخکوبی و روش انکراژ یا مهارکوبی، دو رویکرد متداول برای پایدارسازی در عملیات گودبرداری هستند.
در نوع انعطاف‌پذیر با ضخامت ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر، توزیع فشار جانبی پیچیده است. در واقع، رویه با تغییر شکلی که از خود نمایش می‌دهد، در برابر بارهای جانبی مقاومت نموده و باعث تغییر در توزیع فشار جانبی خاک می‌گردد.
برای بسیاری از سطوح مقاوم شده، کنترل آب زیرزمینی به دلیل تاثیر زیاد آن روی ضریب ایمنی، بسیار حساس و بحرانی است.
با ادامه حفاری در مرحله دوم، سطح احتمالی لغزش از قسمت تحتانی فاز دوم حفاری عبور می نماید. با اجرای شاتکریت مرحله بعد، لایه شاتکریت اجرا شده با شاتکریت مرحله اول یکپارچه شده و جابجایی‌های بعدی موجب انتقال بارهای بیشتر به میخ‌های ردیف و تولید تنش در میخ خاک‌های ردیف دوم می‌شود.
برای حصول از قرارگیری کامل دوغاب در میان میلگرد و خاک کناره‌ی چاهک (کاور)، باید اسپیسرها یا قطعاتی را در طول و بین میلگرد و دیواره داخلی قرار دهیم.
جهت تحلیل و طراحی نیلینگ چیست در این سیستم دو شرایط حدی مختلف باید مورد بررسی قرار گیرد.
چراکه از مقاومت خاک طبیعی به عنوان یکی از المان‌های دخیل در پایداری گود همراه با المان های ارزان قیمت استفاده می شود. برای گودهای عمیق‌تر استفاده از سایر روش‌ها مانند انکراژ و یا ترکیب آن با نیلینگ رایج است.
این گروه با برقراری ارتباطات فعال با دانشگاه‌ها و سایر مجامع علمی و حرفه‌ای، بهبود مداوم و ارتقاء کیفیت خدمات خود را به‌عنوان هدف اصلی در نظر گرفته است.
همچنین، برخی از عوامل مانند بریدگی و جابه‌جایی درزه‌ها، فشارهای هیدرواستاتیکی جانبی و نیروهای تراوشی می‌توانند موجب از دست رفتن سریع پایداری بلوک‌های گفته شده، شوند.
در برخورد با تأسیسات زیرزمینی و شریانی مجاور، با تغییر زاویه و عمق حفاری مي توان از هرگونه تداخل جلوگیری کرد.
پیش از خواندن ادامه مقاله ابتدا فیلم نحوه اجرای نیلینگ خاک زیر را مشاهده کنید.
درواقع، مکانیزم اصلی روش میخ گذاری، دوختن ناحیه فعال به ناحیه مقاوم است. به همین دلیل، به این متد گاهی دوخت به پشت نیز گفته می‌شود.